اسلایدر

خوشمزه یا بدمزه بودن هر غذا را ترکیبی از فرآیندهای فیزیولوژیک (سازوکار حیاتی) و سایکولوژیک(سازو کار روانی) تعیین می کند. بنابراین تاکنون ساخت سیستمی که بتواند خوشمزه بودن غذاها را تشخیص دهد کار سختی بوده است.

اما ظاهرا عده ای از پژوهشگران دانشگاه کپنهاگ به فکر افتاده اند که از تکنولوژی تشدید مغناطیسی (تکنولوژی به کار رفته در تهیه تصاویر MRI) برای تعیین کیفیت و مزه گوجه فرنگی ها استفاده کنند.

آنها ابتدا بر اساس یافته های تشدید مغناطیسی سطح قند و آمینو اسیدهای موجود در 18 نوع مختلف گوجه فرنگی را تعیین کردند. سپس انواع این گوجه فرنگی ها را به داوطلبین دادند تا آنها را بچشند و از لحاظ مزه و بافت گوجه فرنگی به این گونه ها نمره بدهند. بعد از آن اطلاعات مربوط به سطح و نوع مواد موجود در هر نوع گوجه فرنگی را با درجه بندی کیفی و کمی آن تطابق دادند تا الگویی برای تعیین تلخی، شیرینی، شوری، خوشمزه بودن، بدمزه بودن و حتی قوام و ساختار گوجه فرنگی به دست بیاورند.

محققین امیدوارند که سیستم ابداعی آنها بتواند بعنوان قسمتی از خط تولید کارخانه های کنسروسازی برای بهبود کیفیت محصولات به کار رود. می شود تصور کرد که در آینده کنسروها در طعمهای مختلف طبیعی دسته بندی و عرضه شوند و هرکس بتواند سازگار با ذائقه خودش یک نوع از آنها را انتخاب کند.